Lutnia z włókna szklanego
Odpowiadając na pytania padające jak i omawiając pewne kwestie z poprzedniego wątku:
1. Popik - "A jak sam to oceniasz w porównaniu ze swoją drewnianą lutnią?"
Jest sporo cięższa, większa i ogólnie bardziej dopasowana do moich dłoni. Ma więcej środka oraz dołu i jest mniej lutniowa w brzmieniu, coś pomiędzy gitarą klasyczną a lutnią. Faktem jest, że ma założone struny od gitary klasycznej plus strunę g (0.49mm) od lutni i to pewnie ma spory wpływ na brzmienie.
Gra mi się na niej wygodniej, ale jest też minus. Trzy podwójne struny są zbyt blisko siebie i nie przyzwyczaiłem się jeszcze do ich rozstawu. Najzwyczajniej w świecie w nie nie trafiam
2. Wojtek - "Może jak byś dał delikatniejsze żebrowanie to złapała by dynamiki".
Absolutnie się zgadzam. Dynamiki toto praktycznie wogóle nie ma, jest jak obój albo cicho albo głośno :P Dobrze, że chociaż jest dość spora powierzchnia płyty rezonansowej, bo ma co drgać. Użebrowanie jest tak pancerne ze względu na mój brak zaufania do materiałów, choć i tak wziąłem pod uwagę wszystkie sugestie o odchudzeniu listewek - żeber.
3. PiotrCh - "Jeśli pozwolisz, to też zapytam o kształt instrumentu, skąd taki pomysł?"
Trochę z zafascynowania różnymi gitarami o dwóch i więcej gryfach, a trochę niechcący :P
Główny zamysł powstał na papierze (wtedy już miała mieć kształt niesymetryczny), potem coś nie wyszło (pomyłka przy szerokości gryfu - mea culpa) i dalej już poszło w jazz. Oczywiście od pierwszego pomysłu zrodzonego kilka lat temu miał to być instrument o jakimś dziwnym kształcie.
4. Nalewka propolisowa w charakterze politury się sprawdza, ładnie pachnie, nadała odpowiedni kolor i nie obciążyła dodatkowo płyty. Za to lakierobejca nijak.. Wyciera się co po pewnym czasie spowoduje niezbyt ładny efekt.
5. Klucze Grover od ukulele już trzymają, instrument się ładnie ułożył.
Jedno jest pewne, jak dziecko dojrzeje zbuduję kolejną, ale już z inną płytą (drewnianą) i inną podstrunnicą (także drewnianą), reszta mi odpowiada. Najbardziej podobają mi się wiązane progi, to jest coś niesamowitego.. Można sobie dowolnie zmieniać rodzaj stroju dopasowując na wzór strojów dawnych
Mam taką refleksje.. Lutnistą trzeba się urodzić, ja niestety (dla lutni) urodziłem sie basisto-gitarzystą. Dlaczego? Dziś miałem lekcję z uczennicą (uczę Ją gry na gitarze), która chciała spróbowac lutni, więc zawiozłem Jej tą drewnianą. Dziewczę wzięło instrument do ręki i po kilkudziesięciu minutach miałem wrażenie, że gra na lutni od zawsze. Instrument zabrzmiał tak jak powinien czyli delikatnie i z subtelną gracją
U mnie za to brzmi jak harfa w metalu :P
GRATULACJE