Forum Lutnicze

Sę dwa sposoby uważane za typowe - forma zewnętrzna i forma wewnętrzna.

Tutaj inna propozycja - ciekawy tekst, na temat użycia formy szkieletowej.
Autor włałciwie opracował tę metodę sam, ale wspomina że są ęšłródła opisujęce jakęł wersję szkieletowej formy używanej przez niemieckich lutników - bez szczegośów.

Tekst:

http://www.andrewcarruthers.com/skeleton/

Kilka zdjęę:









Dopasowuje się linie boczków do rysunku na papierze, który jest przyklejony do roboczej deski, zamiast dopasowywania ich do formy.

Forma szkieletowa jest (no do pewnego stopnia!) uniwersalna, stosujęc na wstępnych etapach nieco mniejsze lub większe klocki i piełki można robię różne modele skrzypiec na jednej formie szkieletowej.

Ciekawe.
Na oko oceniajęc powiedziałbym że więcej kłopotów z utrzymaniem prostopadłołci, ale może? Jak na poczętku zapewnimy żeby deska idealnie płaska, klocki łcięte idealnie prostopadle i materiał na boczki idealnie prostokętny?


Zamiast opracowywaę formę na bazie plakatu Strada, to po prostu zbudowaę skrzypce bezpołrednio na przerysowance (przez kalkę technicznę) z takiego plakatu?

Koncepcja wcale ciekawa i w sumie nie odbiega co do funkcji od tej sztywnej, "kopyta".
Przecież i tu i tam dopasowuje się elementy do zadanej krzywizny.
O prostopadłołę nie ma się co martwię, bo linię tę natychmiast wyłapie się kładęc element na płaskiej powierzchni, gdzie przy łukach widaę, czy gięliłmy prawidłowo, czy nie i zawsze można to skorygowaę. Przy formie stałej daje się to nacięgnęę i dopiero kerfing usztywnia ( o ile jest stosowany). Czyli daje się od samego poczętku likwidowaę ewentualne naprężenia powstałe w wyniku gięcia nie prostopadłego.
Widaę, że dostęp do każdego fragmentu, elementu jest praktycznie nieograniczony.
Jak dla mnie, to ten rodzaj "kopyta" jest dla bardziej dołwiadczonych lutników, bo pozwala na pewne modyfikacje kształtu w trakcie budowy.
Próbowałeł już ten sprzęt? , bo to mi sugeruję zdjęcia.
Pozdrawiam, Ryszard

Próbowałeł już ten sprzęt?

Nienie, lutnik który to stosuje i opisał to Andrew Carruthers:




Brytyjczyk który uczył sie lutnictwa a Walii a przeniósł się do Kaliforni, to jego stronke przeczytałem i z niej pochodzę te zdjęcia:

http://www.andrewcarruthers.com/skeleton/

Widaę, że dostęp do każdego fragmentu, elementu jest praktycznie nieograniczony.

I to jest jedna z zalet wymieniana przez Carruthersa.
Przy formie zewnętrznej mamy dostęp od wewnętrz, przy formie wewnętrznej mamy dostęp od zewnętrz - a przy formie szkieletowej robi się dostęp do elementów po obu stronach.

Koncepcja wcale ciekawa

Z tego co wyczytałem o skrzypkach ludowych to zwykle/tradycyjnie w ich przypadku boczki powstaję w sposób "bez formy" (ciekawe co to znaczy w praktyce?) i to jest chyba jeszcze krok dalej (i zapewne za daleko...).

Kolejny lutnik robięcy skrzypce na formie szkieletowej.
Przy okazji - jeden z fajniejszych filmików na ten temat:

https://www.youtube.com/watch?v=xejx48lZVhQ