Moje skrzypce S SOIL 1714 fotorelacja z budowy

[michqq]

Mała sprawa a fajna.
Podoba mi się że dolną część komory kołkowej robisz z dość wyraźnym wystającym "dzióbkiem", dzięki czemu skrzypce będzie można bezpieczne zawiesić tak jak sie powinno to jest za komorę kołkową, a nie że tylko tak jak się nie powinno, za kołki:





Niektórzy robią tu po prostu tak:



Zamiast zrobic tak:



Noż jednego głupiego milimetra drewna im tu szkoda, no i co im zrobisz...

[poco]

Jeżeli przy kontrabasie taki kawał "żelastwa" Jest związany z systemem naciągu i powinien przenosić o wiele większe siły, to w skrzypcach nie potrafię tego skomentować.
Musiało nastąpić pęknięcie/wyrwanie i naprawiono "na biegu", na teraz i zostało na wieki. Pewnie był/jest to grajek odpustowy.
Przy tej okazji nasunęło mi się jeszcze pytanie związane z naprawą pęknięć, nadłamań otwartych.
Czy stosuje się w naprawie metodę podobną jak przy metalu, zwłaszcza żeliwa tj. nawiercanie końca pęknięcia celem zatrzymania jego dalszego powiększania się (naprężenia w drewnie!)?
To pozwoliło by spokojnie , pewnie, na całej długości wprowadzić klej oraz docisnąć pęknięcie do klejenia, a na końcu zaślepić ten mały otworek - zwykle ok. 2-4 mm. Dalej już nie będzie pękać.
Pozdrawiam, Ryszard

[Paramonov]

Dłuta pfejla ze zdjęcia specjalnie do skrzypiec kupowałem, wcześniej takich nie miałem.

Piniu No niby grzałka jest zaklepana. Tak jak pisze darek. Moge pożyczyć Ci moją, ale i tak myślę że do gitar jest trochę za mała. Zrób sobie kształt z gipsu czy czegoś takiego i na rycerska do odlewni. Mój stary model spękał, i potrzebował by jakiejś regeneracji przed odlaniem. Albo porzecze Ci moją.

michqq Trochę nie rozumiem o co chodzi? Nigdy tak nie wieszaliśmy skrzypiec. Wieszamy za wcięcie przy zwojach będzie to na którymś zdjęciu.

[michqq]

Nigdy tak nie wieszaliśmy skrzypiec.

Ale użytkownicy potem tak wieszają.


Za ślimaka to użytkownicy wieszają żadko.

[Paramonov]

Sklepienia są autorskie i zawsze trochę inne bo szuka sie najlepiej brzmiących kształtów. Inaczej zabrzmią pękate skrzypce niż płaskie, inaczej grube w talij, bardziej lub mniej po długim słoju. Szuka sie najlepiej brzmiących kombinacji. 300lat temu robiło sie skrzypce na jelitowe struny miały mniejsze siły naciągu. Teraz sa metalowe i z dłuższą menzura, wiec można zrobić mocniejsze sklepienie niż Stradivarius. Gdyby to była fabryka skrzypiec można by cisnąc jakiś tam kształt sklepień z kopiarko frezarki albo cnc. Na szczęście mogę sam myśleć o sklepieniach.

Też nie macie zielonej kłódki i tylko w tym temacie?

[Paramonov]

Aha ok. Obrysowuję kilka razy na rożnych wysokościach czymś takim jak na zdjęciu tylko że z ołówkiem. To pokazuje czy kształt po obu stronach jest podobny.

[poco]

Macki zewnętrzne, to rozumiem, że do badania grubości, ale jak do znakowania ich używasz, to nie potrafię sobie wyobrazić. Chyba, że to o to chodzi https://www.youtube.com/watch?v=X9hlqpWWuuU 1:15, ale w mackach nie pokazałeś ołówka i jego mocowania i nie napisałeś, że bazujesz na płaskiej dolnej części.
Przyrząd tego faceta jest wygodniejszy i jak przyglądam się temu, to widzę, że grubościomierz mikrometryczny z wyjętym czujnikiem zegarowym i w jego miejsce ołówek spełnił by zadanie.
Reszta super.
Pozdrawiam, Ryszard

[michqq]

Oooo!
Podstrunnicę też dłubałeś od zera z kawałka hebanu?
Nieżle, bo wielu kupuje gotowca, tak właściwie to już Świrek i Kamiński dopuszczali gotowce, pół wieku temu.
W takim razie ośmielę się i spytam:
Strunociąg położony na dłutach sfotografowałeś "tak sobie" czy z tego powodu że też go zrobiłeś od zera, dłutkując heban?

[Paramonov]

poco To jest właśnie tak jak w tym filmiku tylko że to narzędzie do rysowania jest regulowany jak te macki. Jest tam ołówek.

michqq Tak to heban nic innego bym nie przykleił. Robiłem sam podstrunnice bo miałem hebanową listę. No i przy tych nowych surówkach jest niewiele mniej roboty jak przy robieniu całkiem od nowa i dużo taniej wyszło. Strunociąg jest fabryczny, hebanowy tylko od spodu wybrany żeby instrument był lżejszy. Tylko 2-4g ale szpan jest. Podniesienie jakości.

[michqq]

No i pięknie.
Współcześnie niektórzy lutnicy przed zamknięciem trwale znakują płytę wierzchnią (od wewnątrz pudła, a trwale w sensie że np. wypalając znaczek) a niekiedy także dodatkowo i płytą spodnią albo klocek górny.
Pomaga w późniejszej "atrybucji skrzypiec".
Poza oczywiście zwykłą kartką.
Widzę że Ty tego albo nie robisz, albo też nie uznałeś za wskazane publicznie pokazać.
Swoją drogą to ładny kawałek świerka zdybałeś widać na płycie że słoje są równomierne i gęste.

Strunociąg jest fabryczny, hebanowy tylko od spodu wybrany żeby instrument był lżejszy. Tylko 2-4g ale szpan jest.

Niektórzy też wybierają lekko od spodu tam gdzie jest mikrostroik(i), żeby dać odrobine więcej możliwości regulacji (zanim zaryje w płytę wierzchnią).

[poco]

Też, podobnie ja darek zastanawiałem się nad tą operacją, ale spojrzenie na "kopyto" pozwoliło zrozumieć logikę tej konstrukcji.
Po prostu, łatwiej i pewniej jest docisnąć element prostokątny - nie ma tendencji do ślizgania się- niż taki o złożonych kształtach, a usuwanie nadmiaru przy takim układzie słojów, to jest jak łupanie drewna. . Tak myślę.
Wracając do macek, to moim skromnym zdaniem macka bez ołówka powinna mieć płaską stopę przylegającą do płaszczyzny spodu płyty, co zmniejsza uchyły kątowa, ale pewnie korzystanie , to kwestia wprawy a drobne niedokładności wyłapie dłoń i usunie cyklina.
Cel uświęca środki i dopóki cel się osiąga, to znaczy środki właściwe.
Pozdrawiam, Ryszard

[Paramonov]

Pieńki obrabia sie wstępnie z jednej strony przed przyklejeniem jaworowej płyty. Widać to na pierwszym zdjęciu na tej stronie. po wyjęciu formy to sama przyjemność obrobić klocki, nie trafi sie w płytę dłutem bo jest tam przestrzeń. Klocki pieńki łatwiej jest wkleić jak są kwadratowe i maja większa powierzchnie klejarnia. Prawie zawsze też w pierwszych etapach któryś pieniek sie odklei bo są przyklejone na gazetę. To lepiej jak jest trochę powierzchni klejenia.

Równość, gładkość sklepień widać najlepiej w cieniu. Tak jak po gipsowaniu ściany przytyka sie zapaloną żarówkę żeby zboczyć górki i dołki. Tak samo tutaj widać. Wyłączam światło i na drugim końcu stołu przysuwam lampkę do blatu daje to ostry kont światła. Każda nie równość daje cień i cykliną to można zjechać.

[michqq]

O. a ja myślałem że głębiej się wpuszcza szyjkę w klocek górny.
Szkoda że nie pokazałeś zdjęcia z w pełni wydłubaną niszą na szyjkę.
(czy ta nisza ma jakąś lutniczą nazwę?)


Ale właściwie to chciałem zapytać o prożek dolny.
Jeżeli dobrze interpretuję zdjęcia, to obrobiłeś go na wklęsło, tak aby pasował na płytę wierzchnią, żeby go nakleić na tej płycie.
Otóż, ja się spotkałem w literaturze z innym rozwiązaniem, mianowicie prożek obrobiony "na prostokątnie" jest wpuszczany w płyte rezonansową.
W tym celu wycina się kawałek żyłki i wpuszcza się prożek w płytę w ten sposób że zastępuje on fragment żyłki, niejako używa się fragmentu juz wyciętego kanału żyłki żeby tam wpuścić prożek.

Czy ja dobrze rozumiem że są takie dwa warianty?
Jeżeli dobrze rozumiem, to:
Od czego zależy który wariant jest stosowany - czy to jest upodobanie lutnika, czy zależy od modelu skrzypiec, czy może różne pracownie lutnicze stosuja różne warianty, słowem, czy mógłbys opisać jaktowałaściwiejest?

A może po prostu źle odczytałem zdjęcia?
Dzięki.

[popik10]

Oczy cieszy

[Paramonov]

Ten prożek jest wklejony w płytę, i jest prostokątny. Może będzie to widać na późniejszych zdjęciach. Drugi wariant to jak by przechodził przez całą płytę i był przyklejony też do pieńka. Szyjka i prożek kończą sie razem z żyłką. Szyjka w dolnej części przy piętce, wchodzi głębiej ale tego sie nie mierzy.