I proszę, ile niesamowitej wiedzy płynie w temacie, jeżeli prowadzi się normalnę rozmowę, a ile przyczynków, aby pewne poruszone wętki zgłębiaę
.
Filozofię pojęcia lutnik prawie mamy rozkminionę - prawie, bo do kołca nigdy nie zdefiniujemy jej na gruncie współczesnego oględu procesów tworzenia/produkcji instrumentów lutniczych.
Co do dotychczasowych wpisów pełna zgoda, natomiast, jak mniemam, diabeł tkwi w szczegółach, a tych jest tyle, że należało by je najpierw skatalogowaę, a potem ustalię wspólny mianownik.
Ja chciałbym się tutaj odniełę tylko do jednego elementu tych "puzli", a mianowicie tworzywa, w którym działa nasz lutnik.
Drewno u niego jest przygotowywane wg tradycyjnych metod, czyli z wykorzystaniem naturalnych procesów przechodzenia drewna od łcinki do produkcji. On sam wybiera - na podstawie posiadanej wiedzy gatunek, pochodzenie, wiek, miejsce w pniu, itd., gdyż to gwarantuje mu powtarzalnołę i jakołę.
Nie sądzę, aby drewno to było suszone zaraz po zrywce. Ono X lat po zgrubnym wyselekcjonowaniu "sezonuje się"; potem następuje rozkrój i znowu sezonowanie - my tu często używamy okrełlenia "odpoczywa" po kolejnych etapach ingerencji w jego strukturę. W dalszej kolejnołci poszczególne etapy kontrolowane są co do jakołci brzmieniowych itd. - nie będę opisywał procesu technologicznego, bo to wymagało by napisania księżki.
I tutaj dochodzę do momentu, w którym na każdym etapie pozyskiwania drewna, nadawania mu kształtu styka się on z narzędziem, a tym samym metodę usuwania jego nadmiaru z konkretnego miejsca, na konkretny wymiar - tu następuje zderzenie clou dysputy zwięzanej z zastosowaniem przemysłowych metod (CNC) i narzędzi ręcznych.
Zwracam uwagę, że na obrabiarkach z narzędziem wirujęcym (frez) drewno jest obrabiane poprzez poprzeczne cięcie/rozrywanie włókien - wyjętek stanowi strugarka.
Czy są opisy/badania nad skutkami dla drewna lutniczego ? Czy nie powoduje to istotnych zmian we włałciwołciach onego? Dla małego detalu mogę byę nie istotne, ale czy dla płyty rezonansowej gitary/ instrumentu nie pozostaję one bez wpływu lub czy można mówię o granicy, do której nie ma to znaczenia?
Sztuka wytwarzania narzędzi ręcznych i ich użytkowania została najlepiej pokazana na przykładzie Japonii i cóż się okazuje? Tam jest ona dobrem/skarbem narodowym !
I nie za CNC, a za rzemiełlnicze wyroby płacimy krocie, bo w nich jest zawarte tysięce lat pracy i myłli twórczej człowieka.
Zbyt filozoficzne rozważania? nie sądzę, gdyż filozofia jest podstawę mędrołci we wszystkich aspektach naszego życia, w tym i tworzenia instrumentów.
Znakiem naszych czasów jest masowy, tani i łatwy dostęp do wszelkich dóbr, a to może zapewnię produkcja wielkoprzemysłowa, zautomatyzowana do granic absurdu, dajęca nieskołczonę ilołę klonów, nastawiona na wielki zysk, tak jest i z fabrykami instrumentów .
I ok! Ale nie wszędzie da się to zastosowaę, bo tam, gdzie występuję subtelnołci nieosięgalne dla masówki, jest właśnie miejsce na wytwory ludzkich, wspaniałych ręk, czyli np. LUTNICTWO, rękoDzieło.
Pozdrawiam, Ryszard
), wyginam, docinam, cyklinuję/szlifuję, cyklinuję. 
